Story Preview:
கல்லூரி
மைதானத்தின் ஓரத்தில் இருந்த பழைய மாணவர் விடுதியில் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்த பால்டியும்
நானும், கையில் பீர் பாட்டிலுடன் அதனை பருகிய படி பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.
அந்த மைதானதிற்க்கு
என்று ஒரு வாட்சுமேன் இருந்தான். அவன் பொது மக்கள் யாரையும் விட மாட்டான். ஒரு சிலர்
மட்டும் தான் மைதானத்திற்குள் வருவார்கள்.
நான் பீர்
அடிக்கும் மூடு வரும் போது அங்கு மைதானத்திற்கு என் ஹோண்டாவில் வந்துவிடுவேன். அவனுக்கு
ஒரு பத்து ரூபா வெட்டியதும் சல்யூட் அடித்து எங்களுக்கு வழி விட்டு, எங்கள் பக்கம்
யாரும் வராமல் பாத்துக்குவான். கொஞ்ச நேரத்தில தண்ணி அடிக்க போயிடுவான்.
மைதானத்தை
தாண்டியுள்ள குடி இருப்பு பகுதியினர் மைதானத்தின் உள்ளே புகுந்து கடந்தால் குறுக்கு
பாதையாக இருக்கும் என கடப்பார்கள். அவர்களை இவன் அனுமதிக்க மாட்டான்.
மைதானம்னா
சின்னதா நெனச்சுக்காதீங்க..!! வெள்ளைகாரன் கிரிக்கெட் ஆடிய மைதானம்..!! அந்த மைதானத்தில்
தான் நானும் பால்டியும் அன்று பீர் அருந்தி கொண்டிருந்தோம்.
நேரம் சாயுங்கால
நேரம் 6.30 இருக்கும். இருட்டு துவங்கிய நேரம். தூரத்தில் சுமிதா. பதினெட்டு வயது
+2 மாணவி, நெடிய உயரம், நிமிர்ந்த நடை, தேனீர் நிறத்தில் ஒரு தேவதை.
வளைந்த
புருவங்களுக்கு கீழே, சதா புது கவிதை சொல்லும் மலர்ந்த கண்கள், நிமிர்ந்த நாசி, எப்பொழுதும்
லேசாய் பிரிந்திருக்கும் இளஞ்சூரிய இதழ்கள்.
குதிரை
கொண்டையில் கட்டி போட்டிருந்தாலும், நெற்றி முடிகள் அவள் கன்னத்தை காதலித்து அடிக்கடி
விழுவதும்.., அதனை அவள் அவ்வபோது விலக்குவதும் தனி அழகு..!!
அவள் நெஞ்சம்
இரு கண்கள் கொண்ட கொய்யா தோட்டம்..!!
இடை, அது
ஒடிந்து, பார்ப்பவரை மடிய செய்து விடும்..!!
பாஸ்கட்பால்
பிளேயர் என்பதால், அவள் உடலின் வாளிப்பு, ஒரு ஓவியமாய் வரைய சொல்லும்.